Dag lieve bloglezertjes,
Waarschijnlijk dachten jullie dat ik vergeten was af en toe een blogje te posten.
Dat ik het te druk had of even van de aardbol verdwenen was.
Maar jullie hebben geluk!!! Door te verhuizen naar mijn nieuwe woonst, dit keer voor 3 maand, ontstonden er problemen met het internet waardoor het voor mij niet mogelijk was om een blog te posten!
Maar nu ben ik terug en heb dus reuzeveel nieuwe Zweudse verhalen voor jullie!
Zoals jullie al lazen ben ik ondertussen ingetrokken in mijn studio'tje waar ik de komende 3 maanden zal verblijven. De verhuis naar hier verliep niet bepaald van een leien dakje, ik heb echt geluk dat ik een man in de buurt had die kon helpen met de valiezen. Ik vrees dat ik er anders nooit geraakt was. Mijn doel is dus werkelijk: de komende 3 maand zo veel mogelijk gewicht en bagage 'kwijtgeraken' door spullen te geven aan de lieve bezoekers die zullen komen (wees gewaarschuwd)!
Diezelfde avond maakten we kennis met de Zweedse uitgangscultuur, meer hierover volgt bij de omschrijving van het 2de feestje.
Mijn plekje was wel nog een beetje leeg waardoor ik alvast besloot de dag nadien een uitstapje te maken naar de IKEA, waardoor het hier alvast een stuk gezelliger werd.
Ik had nog altijd geen internet op mijn kot waardoor de dag nadien de hel werd.
Het begon allemaal toen ik opstond. Robin en Kristof hadden op deskundige wijze mijn gordijnen opgehangen. Doch stond ik op en kreeg ik onmiddellijk de gordijnrail tegen m'n hoofd, dit resulteerde in een bescheiden builtje. Dit bevorderde mijn ochtendhumeur absoluut niet, en het werd er niet beter op.
Ik moest voor de internetverbinding telefoontjes doen. Telefoontjes à la belgique (lees: automatische telefoonlijnen - druk op 1 voor... druk op 2 voor... maar dan allemaal in het Zweeds). Het was vreselijk, ik verstond er niets van en drukte dan maar op verschillende knopjes waardoor ik van her naar der werd gestuurd en uiteindelijk altijd verbonden was. Ook hebben ze énorme wachtlijnen (ongeveer 20 minuten per telefoontje). Ik hing de hele voormiddag aan de telefoon zonder resultaat!!! FRUSTRATIE.
Gelukkig hebben Marianne en Lisa die avond het lef gehad om de WIFI-verbinding te gaan vragen aan mijn buur. Ook kreeg ik hulp van 2 spaanse boys die zin hadden het te fixen.
Ze kwamen tot de conclusie dat het gewoon aan mijn muur lag (de muur waar het internet moest uitkomen, ik ken het juiste woord niet).
Maar nu dus eindelijk: internet! Joepie (oké, ik beken: een leven zonder internet leek onmogelijk)
Het avondeten hebben we mogen verorberen bij onze Duitse klasgenoten: pizza-time! Het was echt heel gezellig!
's Avonds gingen we nog eens uit naar school. Er word hier echt op z'n Amerikaans uitgegaan. Er is een soort huis in het missen van de school waar er feestjes worden gehouden. Echt zoals in sommige Amerikaanse films.
Dit keer waren er zeer veel Zweden van de partij. We waren lichtjes in shock van het grote cultuurverschil. De verschillen tussen ons en de desbetreffende meisjes waren énorm. Wie details wil kan ze gerust verkrijgen :D. Ik ben er alleszins nog niet goed van als ik eraan terugdenk.
Vanavond gaan we naar het Konserthuss, daar hebben we met de volledige klas afgesproken, ook onze leerkracht is van de partij.
Ik weet dat er dringend foto's dienen te komen en ik beloof op m'n communiezieltje dit binnenkort te doen :)
Tot de volgende!
Liefs,
Laura
Geen opmerkingen:
Een reactie posten