Hej hej,
Gisteren gingen we naar de klas naar het Gävle konserthus naar The local Heroes en Galan 2013. Een evenement waar de lokale bandjes en groepen een optreden gaven. We gingen naar dit evenement op aanraden van Bengt, onze leraar, die natuurlijk ook zelf aanwezig was.
Het was leuk om de lokale groepen te horen maar ook moeilijk om te luisteren naar het Zweeds. Het is nog heel moeilijk om dingen te begrijpen, we kregen dan ook geen Zweedse les. Mijn Zweedse kennis blijft momenteel bij: hej hej (hallo), hej do (wanneer we weggaan), tack (danku), ... Het is dus nog gene vetten, om het lomp te zeggen ;).
Er was een groep waar we in de les reeds een voorproefje van hadden gekregen: Deer Tracks. Deze groep is aan het opkomen in Europa en Amerika.
Wie eens naar hun site wil kijken: http://www.thedeertracksmusic.com/#/ of een voorproefje op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=xxMMYfzvPvs&list=UUNnEdIivzOu5bxHpx3vHevg&index=1.
Na lang geduld te moeten uitoefenen heb ik toch enkele foto's onnline gezet.
Ik waarschuw jullie, misschien zal dit een teleurstelling zijn...
Ik heb echt nog niet veel foto's omdat mijn batterijen in Stockholm plots leeg waren. Voor foto's in Stockholm verwijs ik jullie met plezier door naar de blog van Robin. Ik zal zelf ook wel nog enkele keren een uitstapje maken naar Stockholm & dan vul ik dit album met plezier aan.
Foto's stockholm: https://picasaweb.google.com/111328479250766255830/Stockholm#
Ook heb ik voor jullie mijn huisvesting eens getrokken, ik moet eerlijk toegeven dat mijn foto's à la Laura zijn en dat ik dus niet echt rekening heb gehouden met rondslingerende voorwerpen. Noem het maar: het leven zoals het is op Laura's kot ;)
https://picasaweb.google.com/111328479250766255830/MyHomeForThreeMonths#
Sinds kort kan ik ook mijn adres gegevens aanvullen :)...
Deze kan je vinden bij contactgegevens (indien het gemis te groot wordt).
(Ps: briefjes krijgen zou geweldig zijn, hihi)
Ondertussen zijn de 3 OSO-studenten aangekomen in Gävle, met hen gaan we deze avond gaan eten. Ik kijk er al naar uit.
Voila, bij deze zijn jullie volledig ge-update over de Gävlese avonturen...
Liefs,
Laura
zondag 27 januari 2013
zaterdag 26 januari 2013
Vertraagd blogberichtje
Dag lieve bloglezertjes,
Waarschijnlijk dachten jullie dat ik vergeten was af en toe een blogje te posten.
Dat ik het te druk had of even van de aardbol verdwenen was.
Maar jullie hebben geluk!!! Door te verhuizen naar mijn nieuwe woonst, dit keer voor 3 maand, ontstonden er problemen met het internet waardoor het voor mij niet mogelijk was om een blog te posten!
Maar nu ben ik terug en heb dus reuzeveel nieuwe Zweudse verhalen voor jullie!
Zoals jullie al lazen ben ik ondertussen ingetrokken in mijn studio'tje waar ik de komende 3 maanden zal verblijven. De verhuis naar hier verliep niet bepaald van een leien dakje, ik heb echt geluk dat ik een man in de buurt had die kon helpen met de valiezen. Ik vrees dat ik er anders nooit geraakt was. Mijn doel is dus werkelijk: de komende 3 maand zo veel mogelijk gewicht en bagage 'kwijtgeraken' door spullen te geven aan de lieve bezoekers die zullen komen (wees gewaarschuwd)!
Diezelfde avond maakten we kennis met de Zweedse uitgangscultuur, meer hierover volgt bij de omschrijving van het 2de feestje.
Mijn plekje was wel nog een beetje leeg waardoor ik alvast besloot de dag nadien een uitstapje te maken naar de IKEA, waardoor het hier alvast een stuk gezelliger werd.
Ik had nog altijd geen internet op mijn kot waardoor de dag nadien de hel werd.
Het begon allemaal toen ik opstond. Robin en Kristof hadden op deskundige wijze mijn gordijnen opgehangen. Doch stond ik op en kreeg ik onmiddellijk de gordijnrail tegen m'n hoofd, dit resulteerde in een bescheiden builtje. Dit bevorderde mijn ochtendhumeur absoluut niet, en het werd er niet beter op.
Ik moest voor de internetverbinding telefoontjes doen. Telefoontjes à la belgique (lees: automatische telefoonlijnen - druk op 1 voor... druk op 2 voor... maar dan allemaal in het Zweeds). Het was vreselijk, ik verstond er niets van en drukte dan maar op verschillende knopjes waardoor ik van her naar der werd gestuurd en uiteindelijk altijd verbonden was. Ook hebben ze énorme wachtlijnen (ongeveer 20 minuten per telefoontje). Ik hing de hele voormiddag aan de telefoon zonder resultaat!!! FRUSTRATIE.
Gelukkig hebben Marianne en Lisa die avond het lef gehad om de WIFI-verbinding te gaan vragen aan mijn buur. Ook kreeg ik hulp van 2 spaanse boys die zin hadden het te fixen.
Ze kwamen tot de conclusie dat het gewoon aan mijn muur lag (de muur waar het internet moest uitkomen, ik ken het juiste woord niet).
Maar nu dus eindelijk: internet! Joepie (oké, ik beken: een leven zonder internet leek onmogelijk)
Het avondeten hebben we mogen verorberen bij onze Duitse klasgenoten: pizza-time! Het was echt heel gezellig!
's Avonds gingen we nog eens uit naar school. Er word hier echt op z'n Amerikaans uitgegaan. Er is een soort huis in het missen van de school waar er feestjes worden gehouden. Echt zoals in sommige Amerikaanse films.
Dit keer waren er zeer veel Zweden van de partij. We waren lichtjes in shock van het grote cultuurverschil. De verschillen tussen ons en de desbetreffende meisjes waren énorm. Wie details wil kan ze gerust verkrijgen :D. Ik ben er alleszins nog niet goed van als ik eraan terugdenk.
Vanavond gaan we naar het Konserthuss, daar hebben we met de volledige klas afgesproken, ook onze leerkracht is van de partij.
Ik weet dat er dringend foto's dienen te komen en ik beloof op m'n communiezieltje dit binnenkort te doen :)
Tot de volgende!
Liefs,
Laura
Waarschijnlijk dachten jullie dat ik vergeten was af en toe een blogje te posten.
Dat ik het te druk had of even van de aardbol verdwenen was.
Maar jullie hebben geluk!!! Door te verhuizen naar mijn nieuwe woonst, dit keer voor 3 maand, ontstonden er problemen met het internet waardoor het voor mij niet mogelijk was om een blog te posten!
Maar nu ben ik terug en heb dus reuzeveel nieuwe Zweudse verhalen voor jullie!
Zoals jullie al lazen ben ik ondertussen ingetrokken in mijn studio'tje waar ik de komende 3 maanden zal verblijven. De verhuis naar hier verliep niet bepaald van een leien dakje, ik heb echt geluk dat ik een man in de buurt had die kon helpen met de valiezen. Ik vrees dat ik er anders nooit geraakt was. Mijn doel is dus werkelijk: de komende 3 maand zo veel mogelijk gewicht en bagage 'kwijtgeraken' door spullen te geven aan de lieve bezoekers die zullen komen (wees gewaarschuwd)!
Diezelfde avond maakten we kennis met de Zweedse uitgangscultuur, meer hierover volgt bij de omschrijving van het 2de feestje.
Mijn plekje was wel nog een beetje leeg waardoor ik alvast besloot de dag nadien een uitstapje te maken naar de IKEA, waardoor het hier alvast een stuk gezelliger werd.
Ik had nog altijd geen internet op mijn kot waardoor de dag nadien de hel werd.
Het begon allemaal toen ik opstond. Robin en Kristof hadden op deskundige wijze mijn gordijnen opgehangen. Doch stond ik op en kreeg ik onmiddellijk de gordijnrail tegen m'n hoofd, dit resulteerde in een bescheiden builtje. Dit bevorderde mijn ochtendhumeur absoluut niet, en het werd er niet beter op.
Ik moest voor de internetverbinding telefoontjes doen. Telefoontjes à la belgique (lees: automatische telefoonlijnen - druk op 1 voor... druk op 2 voor... maar dan allemaal in het Zweeds). Het was vreselijk, ik verstond er niets van en drukte dan maar op verschillende knopjes waardoor ik van her naar der werd gestuurd en uiteindelijk altijd verbonden was. Ook hebben ze énorme wachtlijnen (ongeveer 20 minuten per telefoontje). Ik hing de hele voormiddag aan de telefoon zonder resultaat!!! FRUSTRATIE.
Gelukkig hebben Marianne en Lisa die avond het lef gehad om de WIFI-verbinding te gaan vragen aan mijn buur. Ook kreeg ik hulp van 2 spaanse boys die zin hadden het te fixen.
Ze kwamen tot de conclusie dat het gewoon aan mijn muur lag (de muur waar het internet moest uitkomen, ik ken het juiste woord niet).
Maar nu dus eindelijk: internet! Joepie (oké, ik beken: een leven zonder internet leek onmogelijk)
Het avondeten hebben we mogen verorberen bij onze Duitse klasgenoten: pizza-time! Het was echt heel gezellig!
's Avonds gingen we nog eens uit naar school. Er word hier echt op z'n Amerikaans uitgegaan. Er is een soort huis in het missen van de school waar er feestjes worden gehouden. Echt zoals in sommige Amerikaanse films.
Dit keer waren er zeer veel Zweden van de partij. We waren lichtjes in shock van het grote cultuurverschil. De verschillen tussen ons en de desbetreffende meisjes waren énorm. Wie details wil kan ze gerust verkrijgen :D. Ik ben er alleszins nog niet goed van als ik eraan terugdenk.
Vanavond gaan we naar het Konserthuss, daar hebben we met de volledige klas afgesproken, ook onze leerkracht is van de partij.
Ik weet dat er dringend foto's dienen te komen en ik beloof op m'n communiezieltje dit binnenkort te doen :)
Tot de volgende!
Liefs,
Laura
maandag 21 januari 2013
first day at HIG.
Héj héj (dé begroeting onder de Zweden);
De eerste dag op de nieuwe grote school. Natuurlijk waren we deze ochtend een tikkeltje zenuwachtig. Het voelde even aan als de eerste schooldag op de hogeschool. Ik zie me daar op Artevelde ook nog steeds staan, allemaal onzeker staan rondkijken. Net als bange wezeltjes, terwijl die wezels nu toch mijn maatjes voor het leven zijn.
Maar die eerste schooldag, zo van van huis, waar de meeste studenten onze moedertaal niet spraken, leek toch wel eng.
We begonnen onze dag met een wandeling door het supermooie park, een betere remedie tegen een ochtendhumeur bestaat absoluut niet. Iets wat me dagelijks ook opnieuw opvalt is dat wanneer je diep inademt een leuke tinteling in de keel krijgt, natuurlijk kan dit van de koude zijn, maar toch doet het me goed.
Na een zoektocht op het grote domein van de Hogeschool kwamen we eindelijk aan bij het Studentencentrum waar Chloë ons opwachtte.
We maakten al gauw kennis met Bengt, onze leerkracht voor het vak "The swedish school system". Hij noemde zichzelf alvast een "oude grijze wolf", en zo kan je hem ook wel omschrijven. Zijn uiteenzitting, die hij 'social-call' noemde was een weergave van zijn eigen chaos. Soms was het voor mij moeilijk om mijn concentratie te behouden. De combinatie van het Engels & zijn diepzinnige woorden vergden enige aandacht.
Ik zou hem niet beter kunnen omschrijven dan een wijze, filosofische wolf.
Ik kijk al uit naar de volgende lessen van hem.
Hij wil ons dieper laten nadenken over wie we zijn, het leven, de gebeurtenissen in de wereld. En op een of andere manier voel ik me er hier nog veel ontvankelijker voor zulke diepgaande gesprekken. De sfeer in dit land heeft mij momenteel serieus in de macht. Ik ben nog steeds verwonderd over het hele plaatje.
In onze klas zitten we met veel Belgen samen, altijd fijn. Naast landgenoten zijn er natuurlijk ook andere nationaliteiten aanwezig. Zo is er 1 Keniaans meisje, 2 Duitse meisjes, 2 Oostenrijkse meisjes en tot slot 1 Zwitsers meisje. Wij, Belgen, zijn momenteel met 7 maar vrijdag komen er nog 3 OSO-studenten van onze Hogeschool. Waardoor wij dus zeker in de meerderheid zijn.
De rest van de dag hadden we een soort introductie rond allerlei zaken. Van de ICT-zaken (ohja, het kon NOG moeilijker dan Dinar, DileAhs & consoorten), de studentenvereniging (waar wij waarschijnlijk wel deel van uitmaken binnenkort), de kerkgemeenschap (jawel!) en nog vele andere dingen. Eventjes ging ik bijna het eerste dutje placeren in HIG... Maar ik volhardde, zoals een echte voorbeeldige studente.
Na de les zijn we met de reeds aanwezige België naar Gävle stad geweest.
Daar kochten we een buskaart en nieuwe zweudse SIM-kaart. Voor de fans zal ik hier even mijn Zweedse nummer placeren: +46736558168. Ik zal bereikbaar zijn op zowel mijn Zweeds als Belgisch nummer.
Dan zijn we de anderen gevolgd naar Sätra, waar zij al een appartement konden intrekken.
Het was zo onwerkelijk om eindelijk de buurt eens 'in real life' te kunnen bewonderen. Al dacht ik een ruime kennis opgebouwd te hebben door Google maps duizend maal te bekijken. Pas als we daar liepen besefte ik echt welke plaats is de komende 3 maand 'mijn thuis' kan noemen. De rush van de voorbije dagen kon even plaats maken voor het besef dat ik werkelijk in het mooie Zweden ben en hier effectief nog wel een tijdje zal verblijven... En dat besef voelde verdorie goed!
We besloten ook eens een kijkje te nemen naar wat onze huisvesting vanaf februari kan worden. Op mijn adres was er niemand thuis & na een kleine sneeuwtocht naar het balkon konden we ook zien dat de studio onbewoond leek.
Misschien is dit wel het fantastische nieuws waar we op aan het wachten waren...
Morgen neem ik contact op met de huisvestingsmaatschappij (dit kon niet vandaag wegens teveel les). Hopelijk komt dan het verlossende nieuws dat we de B&B kunnen inruilen voor mijn studio.
We zijn ook kennis gaan maken met de toekomstige kamergenoot van Robin, het leek een gezellige hollander. Op deze manier is Robin ook al een beetje gerustgesteld..
Het was een gezellige en aangename dag die ik kan afsluiten met een superpositief Zweeds gevoel. Laat de komende 3 maand maar komen!
Goda Vänner - Slaapwel!
Liefs, Laura
De eerste dag op de nieuwe grote school. Natuurlijk waren we deze ochtend een tikkeltje zenuwachtig. Het voelde even aan als de eerste schooldag op de hogeschool. Ik zie me daar op Artevelde ook nog steeds staan, allemaal onzeker staan rondkijken. Net als bange wezeltjes, terwijl die wezels nu toch mijn maatjes voor het leven zijn.
Maar die eerste schooldag, zo van van huis, waar de meeste studenten onze moedertaal niet spraken, leek toch wel eng.
We begonnen onze dag met een wandeling door het supermooie park, een betere remedie tegen een ochtendhumeur bestaat absoluut niet. Iets wat me dagelijks ook opnieuw opvalt is dat wanneer je diep inademt een leuke tinteling in de keel krijgt, natuurlijk kan dit van de koude zijn, maar toch doet het me goed.
Na een zoektocht op het grote domein van de Hogeschool kwamen we eindelijk aan bij het Studentencentrum waar Chloë ons opwachtte.
We maakten al gauw kennis met Bengt, onze leerkracht voor het vak "The swedish school system". Hij noemde zichzelf alvast een "oude grijze wolf", en zo kan je hem ook wel omschrijven. Zijn uiteenzitting, die hij 'social-call' noemde was een weergave van zijn eigen chaos. Soms was het voor mij moeilijk om mijn concentratie te behouden. De combinatie van het Engels & zijn diepzinnige woorden vergden enige aandacht.
Ik zou hem niet beter kunnen omschrijven dan een wijze, filosofische wolf.
Ik kijk al uit naar de volgende lessen van hem.
Hij wil ons dieper laten nadenken over wie we zijn, het leven, de gebeurtenissen in de wereld. En op een of andere manier voel ik me er hier nog veel ontvankelijker voor zulke diepgaande gesprekken. De sfeer in dit land heeft mij momenteel serieus in de macht. Ik ben nog steeds verwonderd over het hele plaatje.
In onze klas zitten we met veel Belgen samen, altijd fijn. Naast landgenoten zijn er natuurlijk ook andere nationaliteiten aanwezig. Zo is er 1 Keniaans meisje, 2 Duitse meisjes, 2 Oostenrijkse meisjes en tot slot 1 Zwitsers meisje. Wij, Belgen, zijn momenteel met 7 maar vrijdag komen er nog 3 OSO-studenten van onze Hogeschool. Waardoor wij dus zeker in de meerderheid zijn.
De rest van de dag hadden we een soort introductie rond allerlei zaken. Van de ICT-zaken (ohja, het kon NOG moeilijker dan Dinar, DileAhs & consoorten), de studentenvereniging (waar wij waarschijnlijk wel deel van uitmaken binnenkort), de kerkgemeenschap (jawel!) en nog vele andere dingen. Eventjes ging ik bijna het eerste dutje placeren in HIG... Maar ik volhardde, zoals een echte voorbeeldige studente.
Na de les zijn we met de reeds aanwezige België naar Gävle stad geweest.
Daar kochten we een buskaart en nieuwe zweudse SIM-kaart. Voor de fans zal ik hier even mijn Zweedse nummer placeren: +46736558168. Ik zal bereikbaar zijn op zowel mijn Zweeds als Belgisch nummer.
Dan zijn we de anderen gevolgd naar Sätra, waar zij al een appartement konden intrekken.
Het was zo onwerkelijk om eindelijk de buurt eens 'in real life' te kunnen bewonderen. Al dacht ik een ruime kennis opgebouwd te hebben door Google maps duizend maal te bekijken. Pas als we daar liepen besefte ik echt welke plaats is de komende 3 maand 'mijn thuis' kan noemen. De rush van de voorbije dagen kon even plaats maken voor het besef dat ik werkelijk in het mooie Zweden ben en hier effectief nog wel een tijdje zal verblijven... En dat besef voelde verdorie goed!
We besloten ook eens een kijkje te nemen naar wat onze huisvesting vanaf februari kan worden. Op mijn adres was er niemand thuis & na een kleine sneeuwtocht naar het balkon konden we ook zien dat de studio onbewoond leek.
Misschien is dit wel het fantastische nieuws waar we op aan het wachten waren...
Morgen neem ik contact op met de huisvestingsmaatschappij (dit kon niet vandaag wegens teveel les). Hopelijk komt dan het verlossende nieuws dat we de B&B kunnen inruilen voor mijn studio.
We zijn ook kennis gaan maken met de toekomstige kamergenoot van Robin, het leek een gezellige hollander. Op deze manier is Robin ook al een beetje gerustgesteld..
Het was een gezellige en aangename dag die ik kan afsluiten met een superpositief Zweeds gevoel. Laat de komende 3 maand maar komen!
Goda Vänner - Slaapwel!
Liefs, Laura
zondag 20 januari 2013
Gävle it is!
Héj Héj,
Vandaag was het zo ver, doorreizen naar Gävle.. De stad waar we de komende 3 maanden zullen doorbrengen, lief en leed zullen delen, een nieuwe wereld ons tegemoet komt (oké dit is allemaal lichtjes overdreven)
Toch was het zeer spannend om de stad Gävle eindelijk te kunnen bezichtigen.
Eindelijk eens een beeld te kunnen vormen van de stad waar we de afgelopen maanden al dikwijls over droomden.
Dromen zijn meestal bedrog, maar om het cliche te doorbreken (of toch niet).. Is het hier werkelijk mooier dan in die dromen.
De woorden die vandaag toch enkele keren vernoemd zijn: iddylisch, feeëriek, disneyachtig,...
Ik hoorde dat België ook een sneeuwvlaagje heeft gehad, uiteraard ligt het hier ook volledig wit, dat in combinatie met gele/roze/blauwe huisjes is echt prachtig.
Deze ochtend namen we vanuit Stockholm de trein naar Gävle, hier kwam een aardig staaltje teamwork aan te pas... Alleen was ik er nooit of te nimmer geraakt. Hierbij een welgemeend dankwoord aan Chloë en Robin!
De treinrit naar Gävle duurde ongeveer 1,5 uur, nadien moesten we jammer genoeg afscheid nemen van Chloë. Robin en ik bleven een beetje ontredderd achter wanneer Chloë werd opgehaald door haar nieuwe gezinnetje waar ze 3 maand zal verblijven.
Onze onzekerheid werd plots veel groter, het liefst van al waren we meegegaan met Chloë naar wat uiteindelijk haar kleine paradijs werd (zagen we al op foto's).
Maar we hebben natuurlijk niet lang getreurd, toen we aan het wachten waren op verantwoordelijken van de B&B om ons te vervoeren genoten we, als echte kleine kinderen alvast van de sneeuw.
De B&B is momenteel stiekem ook ons paradijs, er zijn geen andere bewoners waardoor we effectief het kot voor ons alleen hebben.
Robin en ik zijn niet bepaald de meest gestructureerde mensen... Doch hebben wij ons gewaagd aan een wandelingetje en verkenning van de stad. We hebben een wandeltochtje gedaan naar de universiteit. Hiervoor moesten we door een prachtig park, de weg terugvinden in dit park was geen eitje, alles is daar namelijk nogal wit. Toch vonden we snel onze weg en genoten we van de prachtige omgeving. De universiteit waar we de komende maanden gaan is immens, een beetje vergelijkbaar met de Amerikaanse "high schools".
Ik kijk er al naar uit om daar lessen te volgen. In warme lokalen met de prachtige omgeving in het visier.
Toen was het tijd om inkopen te gaan doen. Voor velen een gevreesd moment: 2 dummies wat koken betreft die gingen koken.
Eerlijk waar, het was lekker! (echt waar!!!)
We maakten pasta Carbonara en hebben zonder het recept te volgen (want dat bleek helemaal niet te kloppen) een heerlijke maaltijd kunnen tevoorschijn toveren.
Geloof het of niet maar Robin en ik zullen echte Masterchefs worden!
Na een avondje chillen in de B & B, waarbij de opzet was om de ellenlange tekst te lezen (verplicht tegen morgen), en waar we lichtjes in de mist gingen door te skypen, youtube af te schuimen en uiteraard nog een blogje te maken is het nu bijna tijd om te gaan slapen.
Stiekem kijk ik al heel hard uit om m'n eigen stekje te hebben, maar het is hier ook vreselijk gezellig.
Morgen is het de allereerste schooldag aan HIG... Spannend! We moeten onszelf al voorstellen in onze moedertaal en in het Engels. We moeten dit doen aan de hand van een verhaal, dus hier bij een kleine oproep aan m'n dichte familie & vrienden. Wie een goed verhaal weet, sms het mij zeker door!
Ik ben er helemaaaaaaaaaal klaar voor!!!
Tot morgen!
Vandaag was het zo ver, doorreizen naar Gävle.. De stad waar we de komende 3 maanden zullen doorbrengen, lief en leed zullen delen, een nieuwe wereld ons tegemoet komt (oké dit is allemaal lichtjes overdreven)
Toch was het zeer spannend om de stad Gävle eindelijk te kunnen bezichtigen.
Eindelijk eens een beeld te kunnen vormen van de stad waar we de afgelopen maanden al dikwijls over droomden.
Dromen zijn meestal bedrog, maar om het cliche te doorbreken (of toch niet).. Is het hier werkelijk mooier dan in die dromen.
De woorden die vandaag toch enkele keren vernoemd zijn: iddylisch, feeëriek, disneyachtig,...
Ik hoorde dat België ook een sneeuwvlaagje heeft gehad, uiteraard ligt het hier ook volledig wit, dat in combinatie met gele/roze/blauwe huisjes is echt prachtig.
Deze ochtend namen we vanuit Stockholm de trein naar Gävle, hier kwam een aardig staaltje teamwork aan te pas... Alleen was ik er nooit of te nimmer geraakt. Hierbij een welgemeend dankwoord aan Chloë en Robin!
De treinrit naar Gävle duurde ongeveer 1,5 uur, nadien moesten we jammer genoeg afscheid nemen van Chloë. Robin en ik bleven een beetje ontredderd achter wanneer Chloë werd opgehaald door haar nieuwe gezinnetje waar ze 3 maand zal verblijven.
Onze onzekerheid werd plots veel groter, het liefst van al waren we meegegaan met Chloë naar wat uiteindelijk haar kleine paradijs werd (zagen we al op foto's).
Maar we hebben natuurlijk niet lang getreurd, toen we aan het wachten waren op verantwoordelijken van de B&B om ons te vervoeren genoten we, als echte kleine kinderen alvast van de sneeuw.
De B&B is momenteel stiekem ook ons paradijs, er zijn geen andere bewoners waardoor we effectief het kot voor ons alleen hebben.
Robin en ik zijn niet bepaald de meest gestructureerde mensen... Doch hebben wij ons gewaagd aan een wandelingetje en verkenning van de stad. We hebben een wandeltochtje gedaan naar de universiteit. Hiervoor moesten we door een prachtig park, de weg terugvinden in dit park was geen eitje, alles is daar namelijk nogal wit. Toch vonden we snel onze weg en genoten we van de prachtige omgeving. De universiteit waar we de komende maanden gaan is immens, een beetje vergelijkbaar met de Amerikaanse "high schools".
Ik kijk er al naar uit om daar lessen te volgen. In warme lokalen met de prachtige omgeving in het visier.
Toen was het tijd om inkopen te gaan doen. Voor velen een gevreesd moment: 2 dummies wat koken betreft die gingen koken.
Eerlijk waar, het was lekker! (echt waar!!!)
We maakten pasta Carbonara en hebben zonder het recept te volgen (want dat bleek helemaal niet te kloppen) een heerlijke maaltijd kunnen tevoorschijn toveren.
Geloof het of niet maar Robin en ik zullen echte Masterchefs worden!
Na een avondje chillen in de B & B, waarbij de opzet was om de ellenlange tekst te lezen (verplicht tegen morgen), en waar we lichtjes in de mist gingen door te skypen, youtube af te schuimen en uiteraard nog een blogje te maken is het nu bijna tijd om te gaan slapen.
Stiekem kijk ik al heel hard uit om m'n eigen stekje te hebben, maar het is hier ook vreselijk gezellig.
Morgen is het de allereerste schooldag aan HIG... Spannend! We moeten onszelf al voorstellen in onze moedertaal en in het Engels. We moeten dit doen aan de hand van een verhaal, dus hier bij een kleine oproep aan m'n dichte familie & vrienden. Wie een goed verhaal weet, sms het mij zeker door!
Ik ben er helemaaaaaaaaaal klaar voor!!!
Tot morgen!
zaterdag 19 januari 2013
Citytrip Stockholm!
Héj,
Vandaag hebben we met z'n drietjes Stockholm verkend.
Stockholm heeft enorm veel charme, ik kijk er al naar om om enkele weekendjes in Stockholm in te verbleven...
De metro is vrij ingewikkeld maar nu we het weten zijn we volledig klaar voor de volgende keer.
We bezochten het oude deel van Stockholm... Om de dag te eindigen gingen we naar de icebar! In die bar is het -5 graden, daar kan je cocktails krijgen! Altijd leuk :)!
Ik kijk er al tegenop om morgen met de alle valiezen naar Gävle te reizen!
Natuurlijk is het spannend om morgen de stad te zien waar ik komende maanden doorbreng!
Ik hou jullie op de hoogte!
Vandaag hebben we met z'n drietjes Stockholm verkend.
Stockholm heeft enorm veel charme, ik kijk er al naar om om enkele weekendjes in Stockholm in te verbleven...
De metro is vrij ingewikkeld maar nu we het weten zijn we volledig klaar voor de volgende keer.
We bezochten het oude deel van Stockholm... Om de dag te eindigen gingen we naar de icebar! In die bar is het -5 graden, daar kan je cocktails krijgen! Altijd leuk :)!
Ik kijk er al tegenop om morgen met de alle valiezen naar Gävle te reizen!
Natuurlijk is het spannend om morgen de stad te zien waar ik komende maanden doorbreng!
Ik hou jullie op de hoogte!
vrijdag 18 januari 2013
En we zijn vertrokken...
Hallo België,
Voor iedereen die op de hoogte wou gehouden worden van het avontuur...
Ik ben goed en wel aangekomen en ondertussen tijdelijk geïnstaleerd in een ho(s)tel in Stockholm. Hier verblijf ik tot we zondag doorreizen naar Gävle.
Gisteren was ik nog zeer wanhopig valiezen aan het pakken, herpakken en alles nog eens opnieuw... Het leek vreselijk eindeloos met de nodige frustraties.
Tot ik plots (met hulp van la mama) tot de conclusie kwam dat het ONMOGELIJK was om alles wat nog in de kamer rondgestrooid lag ooit in de valiezen te krijgen.
Conclusie na veel wikken en wegen: een nieuwe valies reserveren. De gevolgen hiervan zullen zeker nog aan bod komen in deze blog... (enkele creatievelingen kunnen allicht al enkele scenario's bedenken)
Na mijn (voorlopig) laatste nacht in België had ik nog een minder leuk klusje te klaren, namelijk een examen afleggen...
Toen was het tijd om de Artevelde Hogeschool te verlaten met het idee om deze tijdelijk in te ruilen voor Högskolan I Gävle. Maar wees gerust, I will be back!
Wat een planning...Chaotische Laura die zich moet houden aan een strikte planning.
Examen maken, naar huis de valiezen gaan perfectioniseren en dan vertrekken naar de luchthaven.
Natuurlijk was er nog 1 klein bang stemmetje in mijn hoofd dat af en toe iets influisterde over 'huisvesting'.
Ik was al enkele weken op zoek naar huisvesting, maar had nog geen positief antwoord ontvangen.
Tot vandaag, 5 uur voor vertrek, een mailtje met positief nieuws!
Een contract om een studiotje te huren in Gävle.
Ik was zo immens blij dat ik toch nog met een gerust hart kon vertrekken.
En toen was het inderdaad zo ver... tijd om te vertrekken.
Gelukkig had ik tot Zaventem enkele lieve helpers om te helpen met de valiezen.
Op het vliegtuig hadden we het alvast naar ons zin. 2 uur hebben we gevlogen om te landen op de luchthaven van Bromma.
Daar begon de miserie met de bagage al een beetje. Ik heb natuurlijk (zoals de meeste onder jullie) maar 2 handen en zoals jullie al lazen had ik 3 valiezen mee...
Ik dacht een klein knutselmoment te houden in de luchthaven waarbij ik 3 valiezen zou transformeren naar 2 valiezen. In mijn hoofd leek het helaas mooier. De weg naar de taxi (die ons naar het hotel zou brengen) verliep niet zo heel vlot.
Het leek zo mooi in mijn hoofd maar de uitvoering bleek nogal onhandig te zijn.
Het was maar 100 meter stappen naar de taxi maar ik was zo blij dat ik er was. Die kleine 100 meter hebben we allesinds al een vernuftig staaltje teamwork getoont.
Alle taxichauffeurs waren zeer enthousiast om ons een ritje naar het hotel te bezorgen. Er was maar een klein probleem... 7 valiezen en 3 handbagages lijkt niet te passen in elke auto.
Na wat puzzelwerk van de chauffeur leek alles toch in de auto te geraken.
Eens aangekomen in het hotel hadden we vooral last van een bescheiden hongerke.
Dat we met plezier zijn gaan wegwerken in de Texas Longhorn Steakhouse.
Lieve collega's van de McDonalds: 'onze' burgers kunnen hier toch niet aan tippen hoor...
Momenteel zitten wij in het hotel gezellig te bloggen, want we moeten natuurlijk iedereen op de hoogte houden.
Morgen ben ik er weer, met meer! ;)
Liefs,
Laura
Ps: Aan alle lieverds die me de afgelopen dagen zoveel lieve berichten en briefjes hebben gestuurd. Echt waar allemaal heel hard bedankt! 't doet énorm veel deugd!
Voor iedereen die op de hoogte wou gehouden worden van het avontuur...
Ik ben goed en wel aangekomen en ondertussen tijdelijk geïnstaleerd in een ho(s)tel in Stockholm. Hier verblijf ik tot we zondag doorreizen naar Gävle.
Gisteren was ik nog zeer wanhopig valiezen aan het pakken, herpakken en alles nog eens opnieuw... Het leek vreselijk eindeloos met de nodige frustraties.
Tot ik plots (met hulp van la mama) tot de conclusie kwam dat het ONMOGELIJK was om alles wat nog in de kamer rondgestrooid lag ooit in de valiezen te krijgen.
Conclusie na veel wikken en wegen: een nieuwe valies reserveren. De gevolgen hiervan zullen zeker nog aan bod komen in deze blog... (enkele creatievelingen kunnen allicht al enkele scenario's bedenken)
Na mijn (voorlopig) laatste nacht in België had ik nog een minder leuk klusje te klaren, namelijk een examen afleggen...
Toen was het tijd om de Artevelde Hogeschool te verlaten met het idee om deze tijdelijk in te ruilen voor Högskolan I Gävle. Maar wees gerust, I will be back!
Wat een planning...Chaotische Laura die zich moet houden aan een strikte planning.
Examen maken, naar huis de valiezen gaan perfectioniseren en dan vertrekken naar de luchthaven.
Natuurlijk was er nog 1 klein bang stemmetje in mijn hoofd dat af en toe iets influisterde over 'huisvesting'.
Ik was al enkele weken op zoek naar huisvesting, maar had nog geen positief antwoord ontvangen.
Tot vandaag, 5 uur voor vertrek, een mailtje met positief nieuws!
Een contract om een studiotje te huren in Gävle.
Ik was zo immens blij dat ik toch nog met een gerust hart kon vertrekken.
En toen was het inderdaad zo ver... tijd om te vertrekken.
Gelukkig had ik tot Zaventem enkele lieve helpers om te helpen met de valiezen.
Op het vliegtuig hadden we het alvast naar ons zin. 2 uur hebben we gevlogen om te landen op de luchthaven van Bromma.
Daar begon de miserie met de bagage al een beetje. Ik heb natuurlijk (zoals de meeste onder jullie) maar 2 handen en zoals jullie al lazen had ik 3 valiezen mee...
Ik dacht een klein knutselmoment te houden in de luchthaven waarbij ik 3 valiezen zou transformeren naar 2 valiezen. In mijn hoofd leek het helaas mooier. De weg naar de taxi (die ons naar het hotel zou brengen) verliep niet zo heel vlot.
Het leek zo mooi in mijn hoofd maar de uitvoering bleek nogal onhandig te zijn.
Het was maar 100 meter stappen naar de taxi maar ik was zo blij dat ik er was. Die kleine 100 meter hebben we allesinds al een vernuftig staaltje teamwork getoont.
Alle taxichauffeurs waren zeer enthousiast om ons een ritje naar het hotel te bezorgen. Er was maar een klein probleem... 7 valiezen en 3 handbagages lijkt niet te passen in elke auto.
Na wat puzzelwerk van de chauffeur leek alles toch in de auto te geraken.
Eens aangekomen in het hotel hadden we vooral last van een bescheiden hongerke.
Dat we met plezier zijn gaan wegwerken in de Texas Longhorn Steakhouse.
Lieve collega's van de McDonalds: 'onze' burgers kunnen hier toch niet aan tippen hoor...
Momenteel zitten wij in het hotel gezellig te bloggen, want we moeten natuurlijk iedereen op de hoogte houden.
Morgen ben ik er weer, met meer! ;)
Liefs,
Laura
Ps: Aan alle lieverds die me de afgelopen dagen zoveel lieve berichten en briefjes hebben gestuurd. Echt waar allemaal heel hard bedankt! 't doet énorm veel deugd!
woensdag 16 januari 2013
We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal!
Héj, hallo, goedenavond - blij dat u er bent!
Nog 1 dag, 21 uur en 26 minuten te gaan voor ik naar Zweden vertrek.
Voor ik vertrek moeten er natuurlijk nog enkele zaken gebeuren:
- Uitdaging 1: prop de valies vol! (53 kilo lijkt immens veel maar zelf met vacuümzakken, lijkt het een onmogelijke opgave)
- Voorbereiden en presentatie geven voor het examen SAG. (God sta me bij in deze moeilijke tijden!)
- Het bolwerken van de strikte planning op vrijdag. (examen maken - valies vervolledigen & hopen dat ik om 17u15 op de juiste vlieger zit!) Bij deze zou ik jullie willen vragen om Dhr. Murphy met z'n allen vriendelijk te verzoeken om de komende dagen/weken/maanden ver uit m'n buurt te blijven. Want zoals sommige Laura-kenners al weten kan deze jongeman me soms een beetje plagen.
IK BEN ER KLAAR VOOR!
Ik heb de laatste weken een kriebel ontwikkeld in mijn buik die met de dag groter wordt. Ik heb er ongeloofelijk veel zin in.
Ik heb nog geen huisvesting en Gävle, waardoor alles dus extra spannend wordt.
(trommelgeroffel - waar zijn die duimen?!)
Ik zal jullie alvast verklappen wat de eerste dagen me zullen brengen:
- Vrijdag zal ik omstreeks 19u15 aankomen in Bromma, Stockholm. Robin, Chloë en ik zullen daar dan 2 nachten verblijven in een jeugdherberg. Voor de curieuzeneuzemosterdpotten, dit is de link van de jeugdherberg: http://www.booking.com/hotel/se/fridhemsplan.nl.html?aid=304142;label=postbooking_confemail;sid=95bf27912f9f95f127ec0b12f81ec3a5;dcid=1.
- Op zondag reizen we door naar Gävle, het stadje waar ik de komende 3 maand zal verblijven. De vraag blijft natuurlijk waar o waar? Daar verblijf ik voor 3 dagen samen met Robin in een Bed & Breakfast in de hoop daar ter plaatse snel een budgetvriendelijke oplossing te vinden.
- Maandag is het zo ver, van uitrusten is er geen sprake, we vliegen erin! Maandag heb ik mijn eerste lessen in dehogeschool van Gävle (http://www.hig.se/)! We kregen reeds een mail van de leerkracht. Aan zijn mail en opdracht te horen zouden de vakken daar best wel gelijkenis kunnen vertonen met KBO4. Ik zal jullie na de examenuitslag even melden of dit positief of minder positief is... Maandag heb ik al een eerste opdracht: een verhaal (over mezelf) vertellen in mijn moedertaal (Nederlands, jawel!) en in het Engels. Wanneer de creatieve zielen een ideetje hebben vergeet het ideetje hier dan vooral niet te dumpen. Dank daarvoor!
Vele lieve groetjes die momenteel nog naar jullie verstuurd worden vanuit België!
Laura
Abonneren op:
Posts (Atom)